De tentoonstelling Water Lilies in het MoMA is een verademing van het lawaai en het stedelijke landschap van de stad en geeft iedereen die de ruimte binnenloopt een gevoel van vrede en sereniteit. De curatoren werkten samen met het tentoonstellingsontwerpteam om die omgeving te creëren en dachten bij het bouwen van de tentoonstelling goed na over elk aspect van de kamer, van de kleur, de plaatsing, de verlichting en nog veel meer. Hier vind je een beetje inzicht in wat de serie zo speciaal maakt en wat Monet zo'n fijne kunstenaar maakt.

Waterlelies van Monet | Een overzicht van de serie

De Waterlelies of Nymphéas serie van Claude Monet heeft ongeveer 250 olieverfschilderijen in de collectie, waarop de waterlelievijver en de omringende tuin in zijn huis in Giverny zijn afgebeeld.

Periode: Eind jaren 1890 tot 1926
Medium: Olie
Kunststijl: Impressionistisch
Afmetingen variëren: 46 x 56 cm tot 200 x 1700 cm, met enkele ronde schilderijen en enkele schilderijen waarvan de afmetingen onbekend zijn en alleen op foto's te zien zijn.
Tentoonstellingslocaties: Museum of Modern Art in New York, Musée Marmottan Monet, the Musée d'Orsay in Parijs, the Tate, the Metropolitan Museum of Art, the Art Institute of Chicago, the Saint Louis Art Museum, the Nelson-Atkins Museum of Art in Kansas City, Missouri, het Carnegie Museum of Art, Princeton University Art Museum, het National Museum of Wales, het Musée des Beaux-Arts de Nantes, het Toledo Museum of Art, het Cleveland Museum of Art, het Portland Art Museum en het Legion of Honor.

De Waterlelieszaal in het MoMA

Woman viewing Monet's Water Lilies painting at a museum in Paris, France.

Waterlelies (1914-26)

Afmetingen: Een drieluik, met elk paneel van 200 x 424,8 cm, en totaal 200 x 1276 cm.
Over het schilderij: Dit drieluik is misschien wel een van de bekendste en meest erkende kunstwerken uit de geschiedenis. Monet had 40 grootschalige panelen voor ogen in een cirkelvormige installatie die hij grandes décorations noemde, die flora, aqua en de lucht zouden combineren en de kijker in zijn geheel zouden onderdompelen. Het drieluik maakt deel uit van deze installatie en hij werkte en bewerkte het onafgebroken van 1914 tot aan zijn overlijden in 1926.

Agapanthus (1914-26)

Afmetingen: 198,2 x 178,4 cm
Over het schilderij: Monet schilderde graag in de buitenlucht, ondergedompeld in zijn tuin, en de agapanthusplanten langs de oevers van zijn vijver, naast vele andere, waren een behoorlijke inspiratiebron voor hem tijdens zijn laatste jaren. Het schilderij showt de liefde, zorg en diepe genegenheid die hij voelde voor zijn omgeving en de band tussen hem en zijn huis in Giverny.

Waterlelies (1914-26)

Afmetingen: 199,5 x 599 cm
Over het schilderij: De serie Hoogtepunten laat zien hoe hij hetzelfde onderwerp, zijn waterlelies, bekijkt in verschillend licht op verschillende tijdstippen gedurende de dag en door de seizoenen heen, en dit schilderij legt precies dat vast. Heel anders dan de andere werken die op de tentoonstelling te zien zijn, kun je zien hoe het licht speelt met het oppervlak van de vijver, waardoor het werk een glinsterend, zilverachtig, bijna etherisch effect krijgt.

De Waterlelies tentoonstellingsruimte en de totstandkoming ervan

Woman viewing Monet's Water Lilies painting at a museum in MoMA

Locatie: Verdieping 5, 515, De David Geffen Wing
Georganiseerd door: Ann Temkin met Lydia Mullin, Charlotte Barat en Jennifer Harris

Belangrijke data:

1955: The Museum of Modern Art wordt het eerste museum in de VS dat de grootschalige panelen van Claude Monet verwerft.
1959: Het drieluik Waterlelies en Waterlelies werden aangekocht door het MoMA en gefinancierd door het Mrs. Simon Guggenheim Fonds.
1959: Agapanthus, geschonken aan het MoMA door Sylvia Slifka, arriveert in het MoMA.
2009: De schilderijen worden tentoongesteld als onderdeel van Monets lopende tentoonstelling "Waterlelies" in het museum.

Over Claude Monet | De grondlegger van het impressionisme

De schilder, geboren op 14 november 1840 in Parijs, Frankrijk, was de pionier en algemeen erkend als de grondlegger van de impressionistische beweging in de kunst. Hij staat erom bekend dat hij hetzelfde onderwerp in de loop der jaren meerdere keren in verschillende belichtingen schilderde, in een opeenvolging van series: Hooibergen, Kathedraal van Rouen, Populieren, Venetië, Houses of Parliament, Charing Cross Bridge, en tot slot Waterlelies.

Monet begon als karikatuurtekenaar toen hij 15 was en werkte met houtskool totdat hij in 1856 landschappen in de buitenlucht ging schilderen bij Eugène Boudin. Monet schreef Boudin zijn succes als impressionistisch schilder toe.

Monets meest opmerkelijke werken

Water Lilies by Claude Monet at The Museum of Modern Art, showcasing vibrant aquatic plants.

Impressie, Sunrise (1872): *Impressie, Zonsopgang*, was een van de schilderijen die te zien waren op een onafhankelijke tentoonstelling in 1874, georganiseerd door Monet voor kunstenaars die waren afgewezen door Salon de Paris. Louis Leroy, een criticus, gebruikte het schilderij als referentie om de term "Impressionist" te gebruiken die de kunststroming definieerde.
Hooimijtenreeks (1890-91): *Hooimijten* was Monets eerste serie schilderijen die in 1891 werd tentoongesteld in Galerie Durand-Ruel. De tentoonstelling, die 15 schilderijen omvatte, fungeerde als een doorbraak in zijn carrière en vergrootte de populariteit van de impressionistische beweging.
Serie Kathedraal van Rouen (1892-94): Een van zijn bekendste series, Monet maakte de 26 aanzichten van de kathedraal van Rouen in twee jaar tijd. Hij huurde ruimtes aan de overkant van de kathedraal en richtte ateliers in voor zijn schilderijen in 1892 en 1893 en bewerkte ze opnieuw in zijn atelier in 1894.
Waterlelieserie (1896-1926): De grootste serie die de kunstenaar heeft gemaakt, Waterlelies bestaat uit ongeveer 250 schilderijen. Hij werkte er de laatste 30 jaar van zijn leven aan en schilderde er veel terwijl zijn gezichtsvermogen door staar steeds slechter werd.

Claude Monet en de impressionistische beweging

Monet wordt gezien als een van de eerste impressionistische kunstenaars, die afstand nam van het realisme en de traditionele schildermethodes door meer vloeiende en abstracte penseelstreken te gebruiken.

Een van de belangrijkste dingen die hem onderscheidden van andere kunstenaars uit zijn tijd was dat hij buiten schilderde, "en plein air", en "indrukken" maakte van wat hij zou zien, in plaats van exacte reproducties, wat de norm was. Zijn brede streken creëerden een vaag landschap, een vluchtige versie van wat je zou zien, een meer abstracte manier van schilderen.